سردرگمی

این انصافانه نیست که بعد از کلی کار کردن دلم بگیره و هیشکی نباشه که باهاش حرف بزنم:/

کاش کسی بود ولی الان زمانش نبود ولی نه الان زمانشه نه تو مخاطبینم یکی هست که واقعا بتونم

باهاش بحرفم:(

باورم نمیشه که من با همه خوب بودم و دوستشون داشتم اما هیشکی منو دوست نداشت هیشکی

من نشدم دوست صمیمیش...

چرا اخه انقد دنیا بی رحمه چرا انقدر بی رحمید اخه؟!

سردرگمی...

دیشب نگران بودم و صبحم نگران تر نگران ازینکه رای ها شمرده نشن یا نگران اینکه کسی شرکت نکنه! چه انتخاب بین بد و بدتر چه اون هایی که روحانی و خاتمی رو دوست دارن نشون دادن که با قوی و متحد بودن چه کارهایی نمیشه کرد!! روسیاهی هم موند به آقای رییسی که به هر بند و ریسمونی بود چنگ میزد تا رای جمع کنه:) شای سردرگمی...

یکی از مسخره ترین اتفاقایی که خیلی وقتا میوفته واسم اینه که دیگران بهم حسرت میخورن! مثلا خانوم ف دوست مامانم به زندگی ما حسرت میخوره چون فکر میکنه زندگی ما خیلی آرومه و منم دختر درس خون و حرف گوش کنی ام که چشم مامان از دهنم نمیوفته یا روژینا که به یه دانشگاه غیرانتفاعی قبول شدن من حسرت میخوره من!کلی سردرگمی...

تو قضیه کابل چندنفرمون تسلیت گفتیم؟چند نفرمون پروفایل مشکی کردیم؟

تو قضیه فرانسه چی؟جمله جمله سرازیر میشد و پروفایلها بود که تغیر داده میشد اگر بلد هم نبودند عده ای بزور یک جمله فرانسوی مینوشتن پای پستشون!

چرا انقدر نژاپرستیم؟چرا؟

سردرگمی...

امروز باید با خودم سه تا بوم و مقوا و رنگ آکرولیک و مداد رنگی و آبرنگ ببرم و صدالبته لپ تاپ و دوربین:/ و یه مقدار توشه غذایی که تا شب دووم بیارم!(صد البته که کافی شاپ زپرتیمون بسته اس ومن درک نمیکنم چرا باید تو ماه رمضون همه جا تعطیل بشه؟!و خب قهوه تعطیل!) دوتا کارم رو انجام ندادم ویکی از بومام هم ک سردرگمی...